Het is de hele week al de Week van de Toegankelijkheid. Landelijk wordt er aandacht gevraagd om het openbare leven meer toegankelijk te maken voor mensen met een fysieke of mentale beperking. De zeventienjarige Mirthe is samen met twee anderen ambassadeur voor de organisatie. Zelf is zij bijna blind en NH Gooi liep een middag met haar door Bussum om te ervaren welke obstakels je zoal tegenkomt.
In Nederland zijn er meer dan twee miljoen mensen met een handicap of chronische ziekte. Voor deze grote groep mensen is betere toegankelijkheid in het openbare leven nodig, zowel fysiek als digitaal en sociaal. De Week van de Toegankelijkheid zorgt voor meer bewustwording.
Mirthe Kamstra uit Bussum treedt samen met twee andere mensen met een beperking op in een een videoserie, speciaal voor deze week gemaakt door filmmaker Mari Sanders. Hierin worden ze met z’n drieën uitgedaagd om Nederland toegankelijker te maken. En dat blijkt soms best nodig als NH Gooi met Mirthe op pad gaat door Bussum.
Onbegrip
Tijdens de wandeling legt Mirthe uit dat mensen haar soms een beetje een aansteller vinden als ze met haar geleidestok rondloopt, “want je kunt toch best wat zien?”. Zij heeft zo weinig zicht dat ze ‘door een rietje kijkt’ en dus een geleidestok nodig heeft. Wel een opklapbare, zodat ze hem in haar tas kan doen.
Want in Bussum zelf, omdat ze dat goed kent, laat ze haar stok wel eens in haar tas zitten om opmerkingen te voorkomen. Toch blijkt haar geleidestok met balletje aan het eind best handig als je over straat loopt, naar een restaurant wilt of iets bij de gemeente moet regelen.
Hindernisbaan
Een van de eerste obstakels die we tegenkomen is een bankstel wat dwars op de stoep staat. Iets wat je misschien niet op zo’n plek zou verwachten. Even verderop ligt een houten pallet als struikelobject te wachten. En ook het loopje naar het gemeentehuis is niet zonder uitdagingen. Met name voor “rolstoelers’, vertelt Mirthe, is de aanloop met de kleine keitjes lastig. Ook voor haarzelf is de toegankelijkheid van het gemeentehuis niet heel handig.
Opvallend is wel hoe positief Mirthe is. Zij is nergens echt verbolgen over; je hebt er mee te leren leven. Maar ze pleit wel voor meer begrip voor mensen met een beperking en uiteraard voor (nog) betere toegang tot het openbare leven.
